Mexico dag 7

Vanochtend samen met Juul en mitch naar de opkomende zon gekeken vanuit ons dakterras. Het was wel een beetje bewolkt dus het was niet helemaal perfect te zien maar.... met Norah Jones op de achtergrond samen met m'n 2 kids naar de opkomende zon kijken is sowieso een momentje om niet meer te vergeten. 

Vandaag gaan we naar ons nieuwe adres in Rio Lagartos .

Na het ontbijt pakken we de ferry terug naar het vaste land en vanuit daar rijden we met de auto naar ons nieuwe adres voor 1 nacht. Het is een lange rit van 3 uur door de middle off nowhere.  Onderweg komt er ineens een paard vanuit het niets de weg op lopen en we komen ook veel leguanen tegen (maat poes!)

Als we aankomen in Rio Lagartos worden we gelijk aangesproken door allemaal Mexicanen die de boottocht door de mangrove willen verkopen.

Dit was wel de reden van ons verblijf maar Mitchell is sinds vanochtend al niet zo lekker en blijkt nu ook nog koorts te hebben. We checken in, in het hotel en Vin en Kev gaan op zoek naar iets te eten. Mitchell gaat even op bed liggen in de hoop dat hij een beetje  opknapt. 

Helaas is dit niet het geval. De koorts word steeds hoger en hij begint te ijlen. Van mijn zoektocht op internet over koorts in mexico wordt ik ook niet veel geruster en nadat ik heb opgezocht waar het dichtstbijzijnde ziekenhuis is (48 min rijden) kan ik wel janken. Kev en Vin gaan aan het eind van de middag nog even bij de roze meren kijken en ik blijf met Juul bij mitch.  Hij slaapt bijna de hele dag en wordt soms even wakker helemaal in de war. 

Vin gaat beneden nog even wat eten met de kids en daarna gaan we allemaal naar bed. 

In de loop van de nacht voel ik de koorts zakken dus ik hoop dat we het ergste hebben gehad.  Het is nu kwart voor 6 in de ochtend over een uurtje wordt het licht en dan wil ik hier met gierende banden weg. Ons volgende adres is Merida, de hoofdstad van yucatan, een stad met goede faciliteiten en een ziekenhuis. Het komt wel goed met hem , ik ben een overbezorgde moeder maar hier in de armoede waar iedereen in hutjes woont , waar geen ziekenhuis te bekennen is en zijn koorts maar bleef oplopen raakte ik toch wel in paniek....